Er is weer een artiestencarrière getroffen door het Syndroom van Farrah Fawcett. De sterfdag is hét moment waarop een ster de ruimte zou moeten krijgen om nog een keer in volle glorie te stralen om vervolgens met alle egards te worden bijgezet in ons collectieve cultuurgeheugen. Hoe tragisch is het dan wanneer dat laatste gloriemoment wordt overschaduwd door de dood van een beroemdere collega?
Farrah Fawcett was de vleesgeworden natte droom van alle jongens die in de jaren ’70 opgroeiden. De iconische Charlie’s Angel was persoonlijk verantwoordelijk voor het succes van de ‘plastic smile’ en ‘big hair’. Ze worstelde op latere leeftijd met een langdurige ziekte en stierf uiteindelijk op dezelfde dag als Michael Jackson, die daarmee alle shine afpakte van de koningin van de hagelwitte lach.
Gisteren overleed niet alleen Johan Cruijff, maar ook de briljante Amerikaanse komiek Gary Shandling. Waarmee hij maar weer eens bewijst dat echt goede humor altijd een tragische kant heeft.